Zoeken

Gaming & gambling

Sportsponsoring onder de Wet kansspelen op afstand

Geplaatst op 12 augustus 2020 door Erik van Hoorn

De krantenkoppen stonden de laatste weken vol met berichten dat de enige officiële aanbieder van sportweddenschappen in Nederland, TOTO, meerjarige contracten heeft gesloten met Eredivisie-clubs. Het betreffen zogenoemde mouwsponsorschappen. Zulks mag niet verwonderen, aangezien de TOTO zich concentreert op het versterken van haar positie alvorens de Nederlandse reguleerde markt voor online kansspelen opengaat. Sportsponsoring is onder het nieuwe regime voor kansspelen op afstand vrijgesteld van bepaalde reclamebeperkingen.

Vooralsnog is de verwachting dat de Wet kansspelen op afstand medio Q1 2021 in werking treedt. De Wet kansspelen op afstand zal onder meer bestaande secundaire wetgeving wijzigen, waaronder de Regeling werving, reclame en verslavingspreventie kansspelen 2013 (“RWRVK”). De gewijzigde RWRVK behelst een definitie van sponsoring, luidende: “verstrekken van financiële of andere bijdragen als tegenprestatie voor het neutraal vermelden of vertonen van de naam, merk, beeldmerk of enig ander onderscheidend teken van de vergunninghouder.”

Sponsoring is een vorm van reclame. Er is onder het nieuwe regime voor kansspelen op afstand op zichzelf geen bezwaar tegen het sponsoren van sportteams. Het is aanstaande vergunninghouders derhalve toegestaan om diens logo te tonen op bijvoorbeeld tenues en borden langs het veld. Echter, werving- en reclameactiviteiten mogen zich nimmer richten op minderjarigen. Dit betekent dus ook dat het sponsoren van jeugdteams en logo’s van (online) kansspelvergunninghouders op producten die door kinderen worden gedragen, verboden zal zijn.

Het is onder het nieuwe regime eveneens verboden om individuele sporters voor werving- en reclamedoeleinden in te zetten. Een belangrijke uitzondering op voornoemd verbod is dat vergunninghouders deze personen wel mogen sponsoren in ruil voor het vergroten van de naamsbekendheid door bijvoorbeeld shirts of ander sportmateriaal te voorzien van naam- of beeldkenmerken van de vergunninghouder. Een sponsorverbod ten aanzien van individuele sporters wordt niet wenselijk geacht, omdat “sporters afhankelijk zijn van sponsorgelden” en het voor hen “disproportionele gevolgen zou hebben, indien zij niet mogen worden gesponsord door een vergunninghouder.”

Dat de wetgever bijzondere waarde hecht aan sponsoring volgt ook uit het feit dat neutrale berichten over de sponsoring van een televisieprogramma vrij worden gesteld van het verbod om reclame te maken voor kansspel gerelateerde advertenties op televisie tussen 06:00-21:00.

Dit artikel delen

Erik van Hoorn

Advocaat

Over de auteur

Erik van Hoorn is advocaat en werkzaam in de praktijkgroep Gaming & gambling. 

Ook interessant

Alle Recente ontwikkelingen